Dante Alighieri - de Italiaanse grootheid

De Florentijn Dante Alighieri leefde van 1265 tot 1321 en is dé grootheid van de Italiaanse literatuur. Zijn beroemdste werk 'La Divina Commedia', is het belangrijkste en meest invloedrijke boek van de Italië en misschien wel van de hele wereldliteratuur. In 2021 is het 700 jaar geleden dat deze bijzondere man stierf en is daarom hét Dante-jaar. 

Alle Italianen kennen minimaal de eerste regel van zijn 'Goddelijke Komedie' uit hun hoofd: Nel mezzo del cammin di nostra vita mi ritrovai per una selva oscura ché la diritta via era smarrita - Op het midden van ons levenspad gekomen, bevond ik mij in een donker woud, omdat ik van het rechte pad was afgeweken. 

Dante schrijft en situeert dit boek in het jaar 1300. Hij is dan 35 jaar oud, op het midden van zijn levenspad, maar het spoor bijster en loopt letterlijk en figuurlijk verloren rond in een donker bos. Deze allereerste beginzin spreekt al zo tot de verbeelding dat we het verhaal in worden gezogen, alsof we zelf met hem mee reizen op zijn tocht door de Hel, over de Louteringsberg naar de Hemel. 

Eerst begeleid door de antieke dichter Vergilius, later door zijn geliefde Beatrice, beschrijft Dante zeer beeldend zijn denkbeeldige reis. Hij plaatst mensen uit zijn eigen tijd in de hel, neem wraak op zijn geboortestad Florence (waaruit hij verbannen is) en plaatst zelfs een Paus (Bonifatius) in de hel.
Via de benen van Lucifer gaan Dante en Vergilius naar beneden, naar de diepste krochten van de hel, om daarna weer omhoog te klimmen, de Louteringsberg op. Dit deel wordt als minder interessant en spectaculair bestempeld, maar hier wordt wel een mooi beeld geschetst van het denken in die tijd. Op de Louteringsberg geeft Dante aan hoe het leven zou moeten zijn, hoe je jezelf kunt louteren om in de Hemel te komen. Aan het einde van de Louteringsberg gekomen, kan Vergilius (die het verstand en de rede symboliseert) niet mee de Hemel in en begeleidt Beatrice (die de theologie symboliseert) hem verder op weg naar het zien van Maria en tenslotte ook God zelf. Met een grote flits eindigt zijn visioen en is zijn Divina Commedia ten einde. 

Zeer vernieuwend voor die tijd is dat hij dingen uit het gewone leven beschrijft, in het Italiaans, met soms zelfbedachte woorden. Hij gunt zichzelf de absolute vrijheid bij het schrijven van zijn Commedia, volledig op rijm met een nieuw bedacht rijmschema (de terzine). Het boek bestaat verder precies uit 100 zangen (canti), elk deel heeft er 33, plus een beginzang. Deze 100 zangen leiden hem naar God, naar de perfectie van 10 x 10. Zo staat de Commedia bomvol getallensymboliek en vele vele andere interessante informatie. Om over Dantes invloed op anderen, de kunst, de literatuur, de politiek, nog maar te zwijgen. Wordt zeker vervolgd..., maar voor nu: fijn(e) Dante-dag/-jaar!